จากประสบการณ์จริงของ ดญ.ณัฐภัทรา เต็มพร้อม อายุ 6ปี

จากประสบการณ์จริงของ ดญ.ณัฐภัทรา เต็มพร้อม อายุ 6ปี

จากประสบการณ์จริงของ 'น้องนาว' ดญ.ณัฐภัทรา เต็มพร้อม อายุ 6 ปี
ถ่ายทอดเรื่องราวโดย คุณแม่วิสาข์ เต็มพร้อม

วันศุกร์ที่ 6 มิถุนายน 2557 วันแรกของอาการ
     น้องนาวนั่งหลับมาในรถ พอเข้าบ้าน น้องร้องไห้บอกว่าปวดหัวให้น้องกินยาแก้ปวดหัว แล้วน้องก็อาเจียนออกมา น้องร้องไห้สลับกับอาเจียนหลายครั้ง รู้สึกว่าน้องทิ้งน้ำหนักตัวแปลกๆ เหมือนคนอ่อนเพลีย ให้ทานน้ำก็จะอาเจียน ไม่มีไข้ เพลียจนหลับไป คิดว่าตื่นมาน่าจะดีขึ้น

วันเสาร์ที่ 7 มิถุนายน 2557 วันแรกของการเข้าโรงพยาบาล
     ตอนเช้าดูอาการน้องแล้วผิดปกติแน่ๆ จึงพาไปโรงพยาบาลนนทเวชเพื่อหาคุณหมอวิศิษฐ์ ตู้จินดา คุณหมอให้นอนโรงพยาบาลย้ายเข้าห้องผู้ป่วย ให้น้ำเกลืิอ เจาะเลือดส่งตรวจ รอดูอาการและหาสาเหตุ และส่งต่อให้คุณหมอกัลยา สุดกรยุทธ์ คุณหมอเด็กด้านสมองและระบบประสาท ซึ่งคุณหมอบอกว่าน้องดูไม่ปกติ ดูไม่มีแรง สะลึมสะลือ น่าจะมีความผิดปกติในสมอง คุณหมอจึงให้สแกนสมอง
     19.30 น. น้องเข้าเครื่องสแกนซักพัก หมอก็แจ้งว่ามีเลือดออกในสมองซีกขวา ปริมาณเยอะ ถ้าน้องไม่ได้ล้มหัวฟาดพื้น ก็น่าจะเส้นเลือดในสมองแตก มีวิธีรักษาคือผ่าตัดเอาเลือดออก และแก้ไขจุดที่แตกหรือรั่ว ให้รอหมอศัลยแพทย์ระบบประสาทกำลังมา ถามหมอว่าหนักมั้ย คำตอบทำให้ต้องนิ่งไป หมอว่าก็ถึงชีวิตนะคะ ระหว่างรอน้องมีอาการซึมลง หมอและพยาบาลห้องไอซียูก็ให้ใส่ท่อหายใจเพื่อช่วยหายใจ
     21.00 น. เมื่อคุณหมอวิรุณพร พรหมพงศา ศัลยแพทย์ระบบประสาทมาถึงและดูอาการน้อง หลังจากใส่เครื่องช่วยหายใจ น้องดูดีขึ้น หมอบอกว่าน้องยังไหว ให้ฉีดสีเพื่อหาสาเหตุและตำแหน่งของเลือดออกก่อน เพราะจะทำให้การผ่าเข้าไปแก้ไขถูกจุดและโอกาสผ่าตัดสำเร็จจะเยอะกว่า ผลว่าเป็นเส้นเลือดขอดคือเส้นเลือดผิดปกติ และปริแตก ซึ่งหมอบอกว่า มันอาจจะอยู่มาแต่เด็ก และทำให้รู้สึกปวดหัวมากกว่าคนปกติ แต่ถึงจะสแกนสมองก่อนหน้านี้ก็จะไม่เห็น เพราะเลือดยังไม่ออกมา หมอบอกว่า เหมือนหนึ่งในล้าน ที่จะเกิดขึ้นในเด็กอายุขนาดนี้ จุดที่จะต้องผ่าลงไปซ่อมนั้นอยู่ลึกพอสมควร ทำให้ความเสี่ยงสูง แต่มันไม่มีทางเลือกค่ะ ยังงัยก็ต้องผ่า ถึงจะรู้ว่าเสี่ยง 50:50 และยังไม่รู้ว่าผ่าแล้วจะต้องรับมือกับอะไรอีกบ้าง

วันอาทิตย์ที่ 8 มิถุนายน 2557
     17.00 น. น้องเข้ารับการผ่าตัด
     21.50 น. เสียงโทรศัพท์ที่รอคอยดังขึ้น พอได้ยินทางไอซียูแจ้งว่าอีก 20 นาทีน้องจะออกจากห้องผ่าตัด และย้ายเข้าห้องไอซียู มันเหมือนเสียงสวรรค์ที่บอกให้รู้ว่าน้องยังอยู่กับเรา อยากเห็นลูกเร็วๆตอนเห็นน้องรู้สึกตัวแล้วค่ะ พยาบาลให้น้องโบกมือทักทาย เรียกน้องรู้สึกตัวค่ะ น้ำตาซึมนิดๆ คุรหมอแจ้งว่าการผ่าเรียบร้อยดี เอาเลือดออกและตัดจุดที่เป็นปัญหาออกแล้วนำส่งตรวจ รอดูอาการว่าจะไม่มีภาวะสมองบวมหรือเลือดออก ประมาณ 2-3 วัน และดูการฟื้นตัวของน้องค่ะ

วันจันทร์ที่ 9 มิถุนายน 2557
     น้องดีขึ้นหน้าตาสดใส หลับๆตื่นๆ แต่ก็ปวดหัวอยู่ค่ะ กำลังใจน้องดีมากค่ะ

วันอังคารที่ 17 มิถุนายน 2557
     หลังจากอยู่ไอซียู 5 คืน อยู่ห้องพักผู้ป่วยอีก 5 คืน น้องเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยขาของเธอเอง เป็นปฎิหารย์ของครอบครัวเป็นรางวัลของชีวิต

     ขอบคุณการรักษา การดูแลจากทีมแพทย์โรงพยาบาลนนทเวช คุณหมอวิศิษฐ์ คุณหมอกัลยา คุณหมอวิรุณพร พยาบาล เจ้าหน้าที่แผนกไอซียู และวอร์ดชั้น 10 ขอบคุณทุกความห่วงใย ทุกกำลังใจ จากใจ